U 9. članku Nicejsko-carigradskog simbola vjere, koji su proglasili sveti oci Prvog i Drugog ekumenskog sabora, ispovijedamo svoju vjeru u “Jednu, Svetu, Katoličku i Apostolsku Crkvu”. Ekumenski sabor čine nadpastiri i pastiri Crkve, te predstavnici svih mjesnih Crkava, iz svake zemlje „oikumene“ (tj. iz cijeloga naseljenog svijeta). Sedam je svetih ekumenskih koncila: Prvi ekumenski koncil (Prvi nicejski), sazvan je 325. godine protiv Arijevog krivovjerja, u gradu Niceji u Bitiniji pod svetim Konstantinom Velikim. Drugi ekumenski koncil (Prvi carigradski), sazvan je 381. godine protiv hereze Makedonija, a od strane cara Teodozija Velikog. Treći ekumenski sabor (Efeški), sazvan je 431. godine protiv Nestorijeva krivovjerja, a sazvao ga je u gradu Efezu cara Teodozije Mlađi. Četvrti ekumenski sabor (Kalcedonski), sazvan je 451. godine, protiv monofizitske hereze, a u gradu Kalcedonu pod carem Markijanom. Peti ekumenski sabor (Drugi carigradski), ili sabor “O trima poglavljima”, odnosno djelima kršćanskih teologa Teodora Mopsuestijskog, Teodoreta Cirskog i Ibasa od Edese, sazvan 553. godine pod carem Justinijanom Velikim. Šesti ekumenski sabor (Treći carigradski), sastao se tijekom godina 680.-681., a posvećen je borbi protiv monotelitske hereze, za vrijeme cara Konstantina Pogonata (“Bradatog”). Činjenica da na današnji dan ne obilježavamo i Sedmi ekumenski koncil (Drugi nicejski) svjedoči o starini današnjeg slavlja. Naime, Sedmi koncil sazvan je u Niceji 787. godine protiv ikonoboračke hereze, a pod carem Konstantinom i njegovom majkom Irenom.

Crkva štuje svete Oce ekumenskih koncila jer ih je Krist utvrdio kao “svjetla na zemlji”, vodeći nas k pravoj vjeri. “Okićeni haljinom istine”, nauk Otaca utemeljen na propovijedanju apostola, uspostavio je jednu vjeru za cijelu Crkvu.