Patrijarh carigradski. Rođen u Antiohiji 354. g. Crkva ga pamti kao jednoga od najvećih propovednika u istoriji, odakle mu i nadimak – Zlatousti. Pored Vasilija Velikog i Grigorija Velikog jedan je od Sveta tri jerarha, tj. Jedan od najvažnijih otaca Crkve.

Odrastao je u Antiohiji, u kojoj je stekao klasično grčko obrazovanje. Upoznavši svetog episkopa Meletija, odlučio je da se posveti proučavanju Svetog pisma. Po smrti roditelja zamonašio se i počeo veoma strogo podvizavati. Tada je i napisao svoj veoma uticajan spis ”O sveštenstvu”. Godine 398. nasilno je postavljen za carigradskog patrijarha. Isposništvo je postalo veoma popularno među njegovom pastvom, ojačano njegovim primerom propovedanja i hrabrosti pred carskom vlašću, čiju korupciju i dekadenciju nikada nije izbegavao da kritikuje u javnosti. Šest godina upravljao je crkvom kao patrijarh sa nesravnjivom revnošću i mudrošću.

Takvim svojim postupanjem navukao je na sebe bes carice Evdoksije i Teofila, episkopa Aleksandrije, koji ga je osudio pod lažnim optužbama 403. godine. Nakon toga, proteran je u Jermeniju, odakle je odaslao i brojna svoja pisma. Zbog njih je proteran iz Jermenije u izolovano mesto uz Crno more. Umro je tokom putovanja 407. godine u Pontu usled lošega zdravlja i slabosti. Car Teodosije II je 438. godine dao da se Jovanovo telo vrati u Carigrad, te se pokajao za grehe svoje majke Evdoksije. Od moštiju Zlatoustovih glava mu počiva u Uspenskom hramu u Moskvi, a dio njegovih moštiju nalazi se i u Vatikanu. Papa Ivan Pavao II, kao znak zbližavanja i sestrinstva Zapadne i Istočne Crkve, vratio je 2004. godine vaseljenskom patrijarhu Vartolomeju I. dio moštiju dvojice velikih svetitelja u Istočnoj Crkvi, Svetog Grigorija Bogoslova i Jovana Zlatoustog, koje su krstaši bili odneli 1204. godine za vreme pljačke Konstantinopolja.